Retinoblastoma
Nie rodzimy się z dobrym wzrokiem
Ludzki układ wzrokowy po urodzeniu jest słabo rozwinięty, ale szybko staje się niezwykłym połączeniem tkanki nerwowej, mięśni i układu optycznego, które zapewniają nam zmysł wzroku. Dzieci urodzone z "doskonałymi" oczami mają jedynie możliwość rozwinięcia normalnego widzenia. Informacje przetwarzane przez oczy są przesyłane bezpośrednio do mózgu i są interpretowane jako widzenie. W pierwszych tygodniach życia dziecko widzi kształty, linie i przestrzeń między przedmiotami. Widzialny świat dziecka jest najbardziej użyteczny w promieniu 8-14 cali od jego oczu. W tym czasie oczy mogą sprawiać wrażenie, że wędrują. Po około miesiącu, oczy normalnego dziecka wydają się bardziej skoordynowane i zaczynają wykazywać większe zainteresowanie patrzeniem na przedmioty. Zazwyczaj w trzecim miesiącu życia dziecko, które ma normalne oczy, potrafi już skupić wzrok na bliskim przedmiocie i podążać za nim. Rozwój oka jest dynamicznym procesem, na który wpływ ma genetyka i środowisko.
Wczesne wykrycie jakiegokolwiek problemu z oczami jest kluczem do leczenia zaburzeń. Częstość występowania problemów ze wzrokiem u dzieci jest większa niż mogłoby się wydawać. Na przykład:
- 1 na 10 dzieci jest narażone na ryzyko niezdiagnozowanych problemów ze wzrokiem
- 1 na 25 dzieci będzie miało zeza
- 1 na 30 dzieci będzie dotkniętych amblyopią
- 1 na 33 dzieci będzie miało znaczną wadę refrakcji
- 1 na 100 będzie wykazywać oznaki choroby oczu
- 1 na 20 000 dzieci zachoruje na retinoblastomę
W wyniku jego wnuczka i jej problem z oczami, były prezydent Jimmy Carter zainicjował program w 2002 roku o nazwie InfantSEE. Program ten pozwala dzieciom na badanie wzroku w bardzo młodym wieku bez opłat dla rodziny. Uczestniczący lekarze okuliści zapewniają bardziej dokładny egzamin niż zajęty pediatra. W rezultacie, istnieje większa szansa na wykrycie i leczenie zaburzeń wzroku, które w przeciwnym razie mogłyby pozostać niewykryte.
Soczewki kontaktowe "z konieczności"
Dopasowywanie soczewek kontaktowych u pacjentów pediatrycznych nie dotyczy rutynowych wizyt i pacjentów, którzy chcą nosić soczewki kontaktowe. Chodzi o krytyczne i często pilne sytuacje oraz pacjentów, którzy muszą nosić soczewki kontaktowe. Najczęstsze wskazania medyczne do noszenia soczewek kontaktowych można podzielić na trzy grupy: anizometropia, nieregularny astygmatyzm rogówkowy i "duże" błędy refrakcji.
Anisometropia
Jednym z najczęstszych schorzeń potencjalnie prowadzących do trwałej utraty wzroku u młodych pacjentów jest anizometropia. Ta różnica w błędach refrakcji obu oczu może prowadzić do tłumienia mniej wyraźnego obrazu. W wyniku nieostrego oka mózg młodego pacjenta po prostu wyłącza nieostre oko. Wczesne wykrycie jest kluczem do skutecznego leczenia. Po zdiagnozowaniu tego problemu może wystarczyć zwykła korekcja wady refrakcji. Jednakże zauważono, że już jedna dioptria różnicy pomiędzy dwoma oczami skorygowanymi okularami i wynikająca z tego anizokonia, może prowadzić do supresji nerwu wzrokowego, co wpływa na stereopsję i postrzeganie głębi. Użycie soczewki kontaktowej lub soczewek kontaktowych zmienia efektywny rozmiar obrazu ze względu na zerową odległość wierzchołkową w porównaniu do powiększenia lub pomniejszenia rozmiaru obrazu ze względu na odległość wierzchołkową w okularach. Jednym z najcięższych przykładów tego stanu jest dziecko z jednostronną wrodzoną zaćmą, które po operacji jest leczone okularami.
Nieregularny astygmatyzm rogówkowy
Niezależnie od tego, czy jest to wada nabyta czy wrodzona, obecność nieregularnego astygmatyzmu przedniej krzywizny rogówki jest najlepiej kontrolowana za pomocą soczewek kontaktowych. Ten stan należy uznać za pilny, jeśli pacjent jest w młodym wieku. Oko może na zawsze utracić możliwość korekcji, ponieważ amblyopia rozwija się w krótkim czasie. Poprzez zneutralizowanie nieregularności rogówki za pomocą soczewek kontaktowych, oko małego dziecka ma nadzieję uzyskać wystarczającą poprawę widzenia, aby uniknąć potencjalnej trwałej utraty.
Oczywiście, łatanie lepszego oka może być również konieczne, jeśli wzrok leczonego oka nie jest tak skorygowany jak nieuszkodzonego oka. O tym, jak długo dziecko będzie łatane, zadecyduje okulista dziecięcy lub optometrysta, ponieważ ten obszar leczenia jest czasami kontrowersyjny. Czynniki, które są brane pod uwagę to poziom uzyskanego widzenia, wiek dziecka i stan drugiego oka.
Duże błędy refrakcji
Optyka korekcji okularowej w wysokich mocach ma nieodłączne właściwości, które obejmują zniekształcenia, efekt pryzmatyczny i minifikację / powiększenie. Na przykład, zmniejszenie rozmiaru obrazu podczas oglądania obiektu przez okulary z wysokim minusem może skutkować gorszym widzeniem. To zmniejszenie rozmiaru obrazu może wpłynąć na możliwość pełnego rozwoju normalnego widzenia u małego dziecka. Mniejszy rozmiar obrazu, który jest spowodowany odległością wierzchołkową okularów, może być lepiej zarządzany za pomocą soczewek kontaktowych, które mają zerową odległość wierzchołkową, zapewniając tym samym większy obraz. Ten większy rozmiar obrazu często zwiększa jakość widzenia z najlepszą korekcją.
"Dopasowanie do opiekuna
Prawdopodobnie najważniejszym czynnikiem wpływającym na dobry wynik leczenia małych dzieci są ich rodzice/opiekunowie. Techniczne wyzwania, które istnieją w tych przypadkach są drugorzędne w stosunku do umiejętności, które musi posiadać osoba dopasowująca, aby skutecznie wyjaśnić i przeszkolić osobę lub osoby, które będą zajmować się dzieckiem poza biurem. Muszą oni być Twoim partnerem w leczeniu dziecka. Muszą oni rozumieć, że sytuacja jest pilna, muszą rozumieć powagę problemu, muszą być przeszkoleni w zakresie prawidłowego zakładania, zdejmowania i pielęgnacji soczewki/soczewek, muszą również stosować się do wszystkich instrukcji dotyczących dziecka. Wielu z tych rodziców zmaga się z uczuciem zdenerwowania, poczuciem winy i smutku. Moja strategia polega na tym, aby być wrażliwym na ich uczucia, ale nie pozwolić im użalać się nad sobą zbyt długo, ponieważ zegar tyka. Zapewniam instrukcje ustne, pisemne, filmy wideo, mój adres e-mail i numer telefonu czynny 24 godziny na dobę. Zapraszam opiekunów do zadawania pytań w każdej chwili. Staram się, aby wiedzieli, że mi zależy i że chcę, aby oni i ich dziecko odnieśli sukces. Jestem dla nich surowa. Nie ma dobrej wymówki, żeby nie zrobić tego, co im poleciłam.
Kiedy dziecko i rodzic/opiekun są przekonani, że jestem pewna swoich umiejętności, a oni wiedzą, że mi zależy, partnerstwo rozwija się, gdy razem idziemy tą drogą. Chcę, żeby dziecko wiedziało, że przychodzi do mnie. Chcę, aby wiedziało, że nagrodzę jego współpracę we wszystkich fazach wizyty. To pozytywne wzmocnienie może być w formie kawałka cukierka, małej zabawki lub po prostu naklejki, gdy dziecko pozwoli mi zobaczyć swoje oko, zmierzyć rogówkę lub ciśnienie wewnątrzgałkowe lub po prostu powie mi, co widzi. Dzieci uwielbiają nas zadowalać, tak jak uwielbiają zadowalać swoich rodziców. Nagradzaj je za to. Niezależnie od tego, czy uważasz to podejście za przekupstwo czy pozytywne wzmocnienie, ono działa.
Dowiedz się więcej na: http://ann-estetyka.pl
Dowiedz się więcej na: http://ann-estetyka.pl
